Mevsim yanılgısı değildi yaşadığım.
Yeşermesi gibiydi her şey kuru bir ormanın.
Çil çil mutluluk tohumlarından baş verirdi filizler.
Tanrıçalar inerdi göklerden.
Öyle parlak bir yıldız düşerdi ki sol yanıma,
Kızarırdı yanakları ayın.
Gün yakmış beklerdi nöbetlerde kandilini,
Göz kamaştıran parlaklık verirdi içimdeki karanlığa.
Çağlayarak ışıklar inerdi yamaçlardan.
Elim, yüzüm, tenim
Sanırdım ki baştan ayağa ben bir meleğim.
Hayır sevgilim, mevsim yanılgısı değildi yaşadığım.
Kapısından köşke kurulmak gibiydi cennetin.
Ölümlüler şaşarak bakarlardı hâletiruhiyeme,
Ölümsüzlük şarabını dudaklarından içtiğimden beri.
Bak, dön bak sırtımda kaç kılıç yarası var!
Ama içimde sevgin şu karşımda uzanan
Uçsuz bucaksız kıyılar kadar.
Yaralarım, ah yaralarım!
Utanmam her biriyle ben gurur duyarım.
Ey sevgilim!
Ey gözlerinden yudum yudum sevda içtiğim!
Mevsim yanılgısı değildi yaşadığım.
Tüm mevsimleri içmek gibiydi sana her gelişim.
Hamiyet Akan
